Nynorskordboka
sparke
sparka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å sparkaå sparke | sparkar | sparka | har sparka | spark!sparka!sparke! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| sparka + substantiv | sparka + substantiv | den/det sparka + substantiv | sparka + substantiv | sparkande |
Opphav
norrønt sparka; samanheng med spenne (4Tyding og bruk
Faste uttrykk
- gå den vegen høna sparkargå dårleg, gå til atters
- sparke bein underprøve å øydeleggje ein sjanse
- sparke fråskyve (kraftig) frå med foten
- sparke frå seggjere motstand
- så lenge eg kan sparke frå meg, vert det liv på øya
- sparke imotsetje seg til motverje