Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 149 oppslagsord

markslag

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

areal (2) inndelt etter jordsmonn, vegetasjon eller bruk
Døme
  • jordbruksareal, skog, myr og bygd areal er ulike markslag
Artikkelside

mark 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt mǫrk ‘skog’, opphavleg ‘grense(land)', samanheng med mark (2; jamfør marg og margin

Tyding og bruk

  1. utmark, oftast med skog
    Døme
    • gå tur i marka;
    • dei er i marka og høgg ved
  2. grasgrodd område der det ikkje finst hus, vegar eller liknande;
    Døme
    • rusle i skog og mark
  3. dyrka grunn;
    Døme
    • arbeide ute på markene
  4. Døme
    • sitje på marka;
    • det er tele i marka

Faste uttrykk

  • føre i marka
    leggje fram, framføre;
    argumentere
    • dei har ført mange argument i marka
  • i marka
    på sjølve staden;
    utandørs;
    i felten
    • gjere studium i marka
  • slå av marka
    vinne over nokon
  • upløgd mark
    område som ikkje er utforska
    • på dette fagområdet er det framleis mykje upløgd mark
Artikkelside

li 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt hlíð

Tyding og bruk

bratt og jamn skråning på eit fjell eller ein ås, oftast med gras eller skog;
Døme
  • oppe i lia;
  • grøne lier
Artikkelside

morf

substantiv hankjønn

Opphav

av gresk morphe ‘form’

Tyding og bruk

i språkvitskap: minste tydingsberande del av eit ord
Døme
  • ordet ‘skogeigaren’ har dei fire morfane skog-eig-ar-en
Artikkelside

hogstmogen, hogstmoden

adjektiv

Tyding og bruk

som har vakse seg stor nok til å hoggast
Døme
  • eit hogstmoge tre;
  • ein hogstmogen skog
Artikkelside

hogstklasse

substantiv hankjønn eller hokjønn

Tyding og bruk

kvar av dei fem klassene skog blir delt inn i etter kva utviklingstrinn han er på
Artikkelside

honningsopp

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

stilksporesopp som gjer stor skade på skog;
Armillariella mellea
Artikkelside

holt 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

frå lågtysk ‘tre, skog’; same opphav som tysk Holz ‘tre’

Tyding og bruk

stong eller stykke laga av tre
Artikkelside

hogst

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt hǫgstr

Tyding og bruk

  1. det å hogge (1), særleg i skog;
    det å felle tre
    Døme
    • dei vil snart øydeleggje skogen med hogsten sin
  2. stad der det er eller blir hogge tømmer
Artikkelside

hogge

hogga

verb

Opphav

norrønt hǫggva

Tyding og bruk

  1. svinge eller slå ein skarp reiskap mot eller inn i noko eller nokon
    Døme
    • hogge eit tre;
    • hogge øksa i stabben;
    • hogge ved;
    • hogge med sverd;
    • hogge av ein finger;
    • hogge seg i foten;
    • hogge hol på isen;
    • hogge i stein med ein meisel;
    • hogge til eit emne;
    • hogge ned for fote
  2. Døme
    • høna hogg etter meg;
    • hogge tennene i kjøtet;
    • hogge kloa i noko;
    • ho hogg tak i han
  3. om fartøy: stampe (2, 4), stange
    Døme
    • skipet hogg mot grunnen;
    • båten hogg i den grove sjøen

Faste uttrykk

  • hogge i
    tale hardt og brått
    • han hogg i så vi hoppa i stolane
  • hogge opp
    ta sund (skip, bilar) for å bruke materialet på nytt
  • hogge ut
    tynne ut (skog)
    • hogge ut eit skogsfelt
Artikkelside
Side 3 av 15