Nynorskordboka
terreng
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit terreng | terrenget | terreng | terrenga |
Opphav
fransk terrain; av latin terra ‘jord’Tyding og bruk
- lende, mark, område (særleg utanfor tettbygde strøk)
Døme
- jaktterreng;
- skiterreng;
- skogsterreng;
- ope, tungt, vanskeleg, ulendt terreng;
- huset låg fint til i terrenget
- òg i overført tyding:
- det politiske terrenget
- område som ein rår over, no berre i overført tyding, i faste uttrykk:
Døme
- sondere terrenget – sjå sondere
Faste uttrykk
- liggje lågt i terrengetikkje markere seg
- ho låg lågt i terrenget for ikkje å irritere han
- tape terrengmiste makt, popularitet eller liknande
- regjeringa tapar terreng i høve til opposisjonspartia
- vinne terrengha framgang