Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
24 treff

Bokmålsordboka 9 oppslagsord

Nynorskordboka 15 oppslagsord

vasall

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå latin; opphavleg keltisk ‘tenar’

Tyding og bruk

  1. i mellomalderen: person som hadde jord i len av ein konge eller lensherre med plikt til å yte administrativ eller militær teneste
  2. undersått, lydig tilhengjar
Artikkelside

undergjeven

adjektiv

Opphav

norrønt undirgefinn, truleg frå lågtysk etter; mellomalderlatin

Tyding og bruk

  1. ofte forelda: som står under makta eller rådveldet til noko(n);
    Døme
    • herren og hans undergjevne;
    • undergjevne tenestemenn – lågare, underordna;
    • alle er undergjevne lovene, Guds vilje;
    • vere undergjeven leiaren
  2. Døme
    • Dykkar undergjevne NN – forelda i brev
Artikkelside

-ug

adjektiv

Opphav

norrønt -ugr; variant til -ig

Tyding og bruk

i heimlege adjektiv;
som eineform; til dømes i fjørug, idug og sedug;
òg jamstilt med -ig; til dømes i lydig og viljug
Artikkelside

snill

adjektiv

Opphav

norrønt snjallr ‘dugande, god, klok’; jamfør norrønt snild ‘dugleik’

Tyding og bruk

  1. skikkeleg i åtferd, god å omgåast med;
    Døme
    • vere snill og medgjerleg;
    • ver snill no, gut!
    • ein snill hund
  2. Døme
    • ei snill og omsorgsfull mor
    • gjevmild
      • få noko av ein snill onkel
    • hjelpsam, venleg
      • snille grannar;
      • slå på lyset, er du snill;
      • vil du vere så snill å gjere meg ei teneste
    • i utrop:
      • snille deg, det treng du ikkje gjere!
  3. fin;
    Døme
    • snille klede;
    • snilt vêr
Artikkelside

smålåten

adjektiv

Tyding og bruk

som ikkje stikk seg fram;
Døme
  • vere lydig og smålåten
Artikkelside
Side 2 av 2