Nynorskordboka
vasall
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vasall | vasallen | vasallar | vasallane |
Opphav
gjennom fransk, frå latin; opphavleg keltisk ‘tenar’Tyding og bruk
- i mellomalderen: person som hadde jord i len av ein konge eller lensherre med plikt til å yte administrativ eller militær teneste
- undersått, lydig tilhengjar