Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
154 treff

Bokmålsordboka 42 oppslagsord

Nynorskordboka 112 oppslagsord

sprekke 2

sprekka

verb

Opphav

av norrønt sprakk; fortid av springe

Tyding og bruk

  1. få, slå sprekkar;
    Døme
    • glaset sprakk;
    • røysta sprakk;
    • sprekke av nyfikne, sinne;
    • regjeringa sprakk på den saka – vart splitta
    • i perfektum partisipp:
      • ei sprokken ski;
      • ei sprokken røyst
  2. skilje seg, breste
    Døme
    • mjølka sprakk
  3. tilstå under press
    Døme
    • han sprakk under forhøyret
    • byrje å drikke igjen
      • ein tørrlagd alkoholikar kan lett sprekke
  4. brått gå tom for krefter
    Døme
    • skeiseløparen sprakk totalt på 10.000-meteren
Artikkelside

stafett

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk, frå italiensk av staffa ‘stigbøyel’; opphavleg frå germansk ‘steg’

Tyding og bruk

  1. i eldre tid: (ridande) snøggbod, kurer
  2. Døme
    • springe stafett;
    • vinne 4 x 100 m stafett
  3. Døme
    • føre stafetten vidare;
    • miste stafetten
Artikkelside

stad 3

adverb

Opphav

eigenleg forkorting for av stad

Tyding og bruk

av stad, av garde, bort
Døme
  • renne, springe stad
Artikkelside

spøne 2

spøna

verb

Opphav

kanskje samanheng med spon og spane (1

Tyding og bruk

  1. sparke i marka;
    Døme
    • spøne opp marka
  2. springe snøgt
    Døme
    • spøne i veg
  3. arbeide hardt;
    klemme på
Artikkelside

spurte

spurta

verb

Opphav

frå engelsk ‘ta i på spreng’

Tyding og bruk

  1. auke farten og tempoet i eit løp, særleg i siste delen
    • spurte frå resten av feltet
  2. springe snøgt
    • spurte for å nå bussen
Artikkelside

spurt

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. det å spurte
    Døme
    • han var uslåeleg i spurten;
    • springe roleg med spurtar innimellom
  2. særleg i samansetningar: krafttak
    Døme
    • innspurt;
    • sluttspurt
Artikkelside

sprunge

substantiv hokjønn

Opphav

samanheng med springe

Tyding og bruk

Døme
  • ha sprunger i huda
Artikkelside

sprintetappe

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

Døme
  • springe sprintetappen i stafetten
Artikkelside

sprinte

sprinta

verb

Opphav

engelsk sprint; same opphav som sprette (2

Tyding og bruk

tevle i sprint;
springe i full fart
Døme
  • sprinte i hus før regnet kjem
Artikkelside

springmarsj

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. det å springe (1) (i takt)
    • sersjanten kommanderte springmarsj
    • ta seg ein skikkeleg springmarsj
Artikkelside
Side 8 av 12