Nynorskordboka
spurt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein spurt | spurten | spurtar | spurtane |
Tyding og bruk
- det å spurte
Døme
- han var uslåeleg i spurten;
- springe roleg med spurtar innimellom
- særleg i samansetningar: krafttak
Døme
- innspurt;
- sluttspurt