Avansert søk

Enkelt søk

Nynorskordboka 9 oppslagsord

kavring

substantiv hankjønn

Opphav

frå dansk

Tyding og bruk

halvdel av bolle eller rundstykke som er tørka heilt ved svak varme;

skonrok, beskøyt

Døme

ete kavring med sukker og surmjølk

Artikkelside

sukkerkavring

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

søt kavring

Artikkelside

panere

panera

verb

Opphav

frå fransk; av latin panis ‘brød’

Tyding og bruk

dyppe noko som skal steikjast i piska, egg og så vende det i knust kavring, smuldra brød, mjøl eller liknande

Døme

han panerte fisken før han steikte han

brukt som adjektiv
- han serverte den panerte torsken til gjestene sine

Artikkelside

griljermjøl

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

mjøl av tørt brød eller kavring

Artikkelside

skipskavring

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kavring som er særskilt laga til skipsproviant

Artikkelside

småbrød

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

samnemning på kaker, kringler, kavring og liknande

Artikkelside

mortar

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom lågtysk; frå latin mortarium

Tyding og bruk

kar av hardt materiale til å pulverisere faste stoff i med ein støytar

Døme

knuse kavring i mortaren

Artikkelside

brunsteikje, brunsteike

brunsteikja, brunsteika

verb

Tyding og bruk

steikje (1) noko så det blir brunt
Døme
- knust kavring skal brunsteikjast i smør
steikje (3) i sola
Døme
- sola brunsteikjer tømmerveggen
brukt som adjektiv:
- brunsteikte kroppar

Artikkelside

skonrok

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk schonrogge ‘kvit, lys rug’

Tyding og bruk

stor kavring av rug eller kveite

Artikkelside