Nynorskordboka
steikje, steike
steikja, steika
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å steikaå steike | steiker | steikte | har steikt | steik! |
| å steikjaå steikje | steikjer |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| steikt + substantiv | steikt + substantiv | den/det steikte + substantiv | steikte + substantiv | steikande |
| steikjande | ||||
Tyding og bruk
- lage til mat med sterk varme og utan vatn;til skilnad frå koke (2, 2)
Døme
- steike fisk;
- steike flesk i panne;
- ho steikjer brødet i omnen;
- dei steikte lam på spidd
- brukt som adjektiv:
- steikt egg;
- steikt makrell
- brukt i kraftuttrykk og banning:
Døme
- fanden steikje!
- dei kan faen steikje prøve seg!
- utsetje for sterk varme
Døme
- sitje og steike seg i sola
- om varmekjelde: gje frå seg sterk varme;jamfør steikjande
Døme
- sola steikte heile dagen
Faste uttrykk
- banne og steikjebanne kraftig
- han banna og steikte i telefonen
- steikje i sitt eige feittbli ramma av eigne tiltak