Nynorskordboka
steikje, steike
steikja, steika
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å steikaå steike | steiker | steikte | har steikt | steik! |
| å steikjaå steikje | steikjer |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| steikt + substantiv | steikt + substantiv | den/det steikte + substantiv | steikte + substantiv | steikande |
| steikjande | ||||
Opphav
av steik (1Tyding og bruk
- til skilnad frå koke (2, 1);lage til mat over sterk varme (utan vatn, ofte med feitt)
Døme
- steike fisk, flesk (i panne);
- steike brød (i omnen);
- steike lam på spidd
- utsetje for sterk varme
Døme
- sitje og steike seg i sola, ved peisen