Nynorskordboka
mortar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein mortar | mortaren | mortarar | mortarane |
Opphav
gjennom lågtysk; frå latin mortariumTyding og bruk
kar av hardt materiale til å pulverisere faste stoff i med ein støytar
Døme
- knuse kavring i mortaren