Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
67 treff

Bokmålsordboka 26 oppslagsord

Nynorskordboka 41 oppslagsord

ureine

ureina

verb

Tyding og bruk

gjere urein (særleg 1), sulke til, skitne til, forsøple
Døme
  • industriutsleppa ureinar vatnet, lufta, naturen;
  • stranda, lufta er ureina
Artikkelside

su 2

substantiv hokjønn

Opphav

av syde

Tyding og bruk

båregang på stranda;
Artikkelside

stø 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt stǫð; samanheng med sto (1

Tyding og bruk

  1. stad i fjøra, ved stranda der ein kan dra opp ein båt
    Døme
    • båten låg i støa
Artikkelside

strende 1

strenda

verb

Opphav

av strand

Tyding og bruk

  1. gå langs stranda;
    gå rundt ein fjord, ei vik
  2. Døme
    • strende rundt
    • gå (snøgt)
      • strende forbi, framom
  3. snerte, sneie borti
Artikkelside

strandplante

substantiv hankjønn eller hokjønn

Tyding og bruk

plante som veks på stranda
Artikkelside

slange 2

slanga

verb

Opphav

av slange (1

Tyding og bruk

refleksivt:
  1. bukte seg;
    Døme
    • ho slanga seg fram mellom benkeradene
  2. strekkje kroppen (makeleg)
    Døme
    • slange seg på stranda
Artikkelside

rulle 2

rulla

verb

Tyding og bruk

  1. svive rundt (og framover);
    Døme
    • bilen rullar nedover;
    • rulle over ende;
    • rulle ei tønne
  2. jamne med rull(e);
    Døme
    • rulle tøy;
    • rulle åkeren
  3. gå i bølgjegang
    Døme
    • havet rullar mot stranda;
    • båten rullar – slingrar, legg seg skiftevis over på sida i sjøgang
  4. lage (noko som liknar) ein rull eller ei kule
    Døme
    • rulle ein sigarett;
    • rulle saman eit teppe
  5. falde ut ein rull
    Døme
    • rulle ut eit kart
  6. falle, ramle, gå over ende
    Døme
    • rulle i koll
  7. om lyd: drynje, ramle lenge;
    òg uttale r i norsk med tungespissen; til skilnad frå å skarre (3, 2)
    Døme
    • tora rulla;
    • rulle på r-ane

Faste uttrykk

  • rulle opp
    avsløre; teikne, skildre
Artikkelside

bølgje 1, bylgje 1, bølge 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt bylgja, samanheng med ball (1 og belg; opphavleg ‘noko svellande’

Tyding og bruk

  1. kvelvd rygg (med tilsvarande søkk) som lagar seg på overflata av vatn, og som ser ut til å røre seg bortetter;
    Døme
    • storm og høge bølgjer;
    • bølgjene slo mot stranda
  2. i overført tyding: noko som minner om ei bølgje (1, 1);
    noko som strøymer fram eller breier seg
    Døme
    • teltduken gjekk i bølgjer i den harde vinden;
    • ha bølgjer i håret;
    • ei bølgje av grashopper;
    • den grøne bølgja;
    • ei bølgje av glede gjekk gjennom han;
    • saka skapte bølgjer i partiet;
    • bølgjene frå revolusjonen;
    • den nye bølgja i fransk film
  3. i fysikk: det at ei lokal tilstandsendring spreier seg i eit medium
    Døme
    • elektromagnetiske bølgjer

Faste uttrykk

  • gå i bølgjer
    gå opp og ned
  • segle på bølgja den blå
    vere til sjøs
Artikkelside

bølgjeslag, bylgjeslag, bølgeslag

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

Døme
  • høyre lyden av bølgjeslag mot stranda
Artikkelside

badehotell

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

hotell (rett ved stranda) i ein badeby
Artikkelside
Side 4 av 5