Nynorskordboka
slange 2
slanga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å slangaå slange | slangar | slanga | har slanga | slang!slanga!slange! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| slanga + substantiv | slanga + substantiv | den/det slanga + substantiv | slanga + substantiv | slangande |
Opphav
av slange (1Faste uttrykk
- slange seg
- kvile seg, liggje avslappa
- han slanga seg på stranda;
- vi slangar oss på sofaen
- bevege seg i svingar;
sno seg, bukte seg- du slanga deg fram mellom benkeradene;
- køen slanga seg ut på gata