Nynorskordboka
bølgje 1, bylgje 1, bølge 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei bølge | bølga | bølger | bølgene |
| ei bølgje | bølgja | bølgjer | bølgjene |
| ei bylgje | bylgja | bylgjer | bylgjene |
Opphav
norrønt bylgja, samanheng med ball (1 og belg; opphavleg ‘noko svellande’Tyding og bruk
- kvelvd rygg (med tilsvarande søkk) som lagar seg på overflata av vatn, og som ser ut til å røre seg bortetter;
Døme
- storm og høge bølgjer;
- bølgjene slo mot stranda
- i overført tyding: noko som minner om ei bølgje (1, 1);noko som strøymer fram eller breier seg
Døme
- teltduken gjekk i bølgjer i den harde vinden;
- ha bølgjer i håret;
- ei bølgje av grashopper;
- den grøne bølgja;
- ei bølgje av glede gjekk gjennom han;
- saka skapte bølgjer i partiet;
- bølgjene frå revolusjonen;
- den nye bølgja i fransk film
- som etterledd i ord som
- konjunkturbølgje
- stemningsbølgje
- varmebølgje
- i fysikk: det at ei lokal tilstandsendring spreier seg i eit medium
Døme
- elektromagnetiske bølgjer
- som etterledd i ord som
- lydbølgje
- radiobølgje
Faste uttrykk
- gå i bølgjergå opp og ned
- segle på bølgja den blåvere til sjøs