hund
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt hundrTyding og bruk
- husdyr (som finst i ulik storleik, farge, skapnad og åtferd) som blir halde som kjæledyr eller bruksdyr, som er lett å dressere og som ein kan bruke til jakt eller andre oppgåver;Canis familiaris
Døme
- gå tur med hunden;
- høyre hundane gøy;
- folk som held hund;
- gjere eit søk med hund
- som etterledd i ord som
- buhund
- elghund
- fuglehund
- politihund
- trekkhund
- rå eller ussel person, òg brukt som skjellsord
Døme
- din feige hund!
- brukt i namn på stjernebilete som kan minne om ein hund (1)
Døme
- Den store hunden;
- Den vesle hunden
Faste uttrykk
- der ligg hunden gravlagddette er den den verkelege årsaka;
slik heng det saman - ein hund ettersvært lysten på;
vill etter- ein hund etter ros;
- ho var ein hund etter å lese
- ein vittig hundein vittig, morosam person
- galne hundar får rive skinnden som er uvørden, får svi for det
- gå i hundanegå til grunne
- ikkje skode hunden på håraikkje døme nokon etter det ytre
- raude hundarbarnesjukdom med raudt utslett;
Rubella - som ein hundbrukt for å forsterke noko negativt: veldig, svært, særs
- fryse som ein hund;
- vere lydig som ein hund
- som hund og katti stadig fiendskap
- dei levde som hund og katt