Artikkelside

Nynorskordboka

fanden 1

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal
bunden form
fanden

Opphav

truleg av frisisk fannen ‘freistar’

Tyding og bruk

personifikasjon av det vonde;
i bunden form eintal: Guds motstandar, Djevelen
Døme
- han fryta verken Gud eller Fanden
brukt i banning;
faen (1, 1), fan (2
Døme
- fanden ta dykk!
- sjå for fanden til å kome deg vekk herifrå!

Faste uttrykk

dra fanden i vald
fare langt bort
fanden er laus
alt går gale
fanden og hans oldemor
alle vonde krefter
fanden veit
kven veit;
det er uvisst
fanden veit kor han er blitt av
før fanden har fått sko på
svært tidleg på dagen
gje fanden veslefingeren
gje litt etter
måle fanden på veggen
svartmåle stoda eller framtida
som fanden les Bibelen
på ein vrang og vondsinna måte eller på ein måte som er til fordel for ein sjølv