Avansert søk

Vanleg søk

Nynorskordboka 30 oppslagsord

stabukk

substantiv hankjønn

Opphav

av bukk (

Tyding og bruk

sta, sjølvrådig person

Artikkelside

stabeint

adjektiv

Opphav

kanskje av stad (

Tyding og bruk

sta, stivnakka;
einvis
som adverb: beinveges, rett fram;
straks (3
Døme
- gå stabeint heim att

Artikkelside

påståeleg

adjektiv

Uttale

utt òg -ståˊeleg

Tyding og bruk

som står på, held på sitt;

sta, einvis

Artikkelside

prute

pruta

verb

Opphav

jamfør lågtysk proten ‘skravle’; opphavleg truleg ‘trette, kjekle’

Tyding og bruk

prøve å få prisen ned, tinge, kjøpslå
Døme
- prute på prisen, varene
slå av på krav, gå på akkord
Døme
- ho er sta og prutar aldri

Artikkelside

gjenstridig

adjektiv

Opphav

av dansk genstride ‘stri imot’

Tyding og bruk

som stretar imot;

trassig, sta;

vanskeleg

Døme

eit gjenstridig folk;
ein gjenstridig glidelås

Artikkelside

forstokka

adjektiv

Opphav

frå lågtysk ‘gjord stiv’

Tyding og bruk

om person: med fastlåste og foraldra haldningar;

sta (2), urikkeleg, einsynt

Døme

han er heilt forstokka;
forstokka oppfatning

Artikkelside

esel

substantiv inkjekjønn

Opphav

gjennom lågtysk, frå latin asinus; jamfør asen (

Tyding og bruk

brunt eller grått hovdyr med lange øyre, som er mindre enn ein hest;
samnemning for villesel og halvesel
Døme
- vere sta som eit esel;
- ri på eit esel
dum person
Døme
- ditt esel!

Artikkelside

einvis

adjektiv

Opphav

jamfør vis (

Tyding og bruk

som handlar ut frå eigne overtydingar og ikkje lèt seg påverke av andre;

som er overbevist om at ein sjølv veit best;

sjølvklok, sjølvrådig;

sta

Artikkelside

egen

adjektiv

Opphav

same opphav som eigen

Tyding og bruk

som står på sitt;

sta (2), einvis, sjølvrådig

Døme

vere sta og egen

Artikkelside

bukkebein

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

bein på ein bukk (1, 1)

Faste uttrykk

setje bukkebein
vere gjenstridig, sta
alle sette bukkebein då det vart tale om å byggje nye vegar

Artikkelside

Side 3 av 3

Resultat per side: