Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 12 oppslagsord

tyte 2

tyta

verb

Opphav

norrønt þjóta, jamfør tute (2, jamfør tyte (3, truleg lydord; tyding 7–8 mogleg av I tut

Tyding og bruk

  1. Døme
    • vinden tyt om nova
  3. Døme
    • kva tyt du etter?
    • tyte lenge på el. om noko
  5. om fugl: kakle
  7. tyte (3, 1), stikke (fram)
    Døme
    • kleda tyt ut gjennom skapdøra
  8. Døme
    • sveitten, laken, kvaa tyt ut, fram
Artikkelside

tyte 3

tyta

verb

Opphav

av tut (1; jamfør tyte (2

Tyding og bruk

  1. stikke (ut, fram, særleg på grunn av for liten plass)
    Døme
    • papira tyter ut av lommene
  2. piple, sive, sige (ut, fram)
    Døme
    • vatnet tyter (ut, fram) gjennom alle sprekkane
Artikkelside

tyte 1

substantiv hokjønn

Opphav

av tut (1

Tyding og bruk

  1. knute, knart, klump på overflate;
  2. hard steinknute inni mjukare steinslag
Artikkelside

overrisling

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å la vatn eller anna væske renne, risle eller tyte i ein tynn straum ut over noko
Artikkelside

piple

pipla

verb

Opphav

jamfør dansk pible ‘drople’

Tyding og bruk

  1. tyte fram;
    sive ut
    Døme
    • sveitten piplar på panna;
    • tårene pipla fram;
    • blodet pipla ut
  2. vekse eller bryte fram
    Døme
    • stjernene pipla fram på kveldshimmelen;
    • angeren pipla opp i henne
Artikkelside

gurme 2

gurma

verb

Tyding og bruk

  1. Døme
    • gurme (til) vatnet
  2. klemme saman eller ut
    Døme
    • gurme deigen
  3. tyte (ut)
  4. Døme
    • gurme i seg mat
Artikkelside

tytebær, tyttebær

substantiv inkjekjønn

Opphav

av tyte (1

Tyding og bruk

  1. plante av lyngfamilien;
    Vaccinium vitis-idaea
  2. raudt, velsmakande bær av tytebær (1)
    Døme
    • plukke tytebær;
    • ete sylta, rørt tytebær på brødet
Artikkelside

tute 2

tuta

verb

Opphav

frå lågtysk ‘blåse i horn’, opphavleg lydord, samanheng med tut (1; jamfør tyte (2

Tyding og bruk

  1. Døme
    • ulven, ugla, vinden tutar;
    • ein får tute med dei ulvane ein er i lag med – ein får gjere som dei ein omgåst;
    • båten, bilen, toget tutar – i ei fløyte el. eit horn som signal
  2. blåse med lange støytar (i eit musikkinstrument)
    Døme
    • han tutar i luren, hornet
  3. gråte (sterkt), skrike
    Døme
    • eg er så lei meg at eg kunne tute;
    • kva tutar du for?

Faste uttrykk

  • tuta øyra fulle
    ta opp att (påstandar, ytringar) utan stogg
    • han fekk tuta øyra fulle med reklame
Artikkelside

tut 1

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med tyte (1; tyte (3 og tytebær

Tyding og bruk

  1. røyr- eller renneforma framspring på behaldar til å helle væske gjennom
    Døme
    • tuten på kanna, flaska, mugga
  2. trektforma opning for lyden på blåseinstrument, gammaldags grammofon o a
  3. trut, (spiss) munn
    Døme
    • kysse nokon på tuten;
    • gjere tut – lage trutmunn
Artikkelside

tot 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

samanheng med tyte (2

Tyding og bruk

tuting, uling;
mulling
Døme
  • høyre totet av vinden
Artikkelside
Side 1 av 2