Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

tort

substantiv hokjønn

Opphav

fransk, av latin torquere ‘vri, plage’; jamfør torsjon

Tyding og bruk

skade (, skam, krenking, urett (;

Døme

få vederlag for tort og svie

tore 3

tora

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt þora

Tyding og bruk

våge, ha mot til
Døme
- ho torer ikkje (å) svare;
- berre kom, om du torer;
- kva vil du, om eg torer spørje?
- refleksivt (jf òg torast):
  (ikkje) tore seg til – (ikkje) ha mot til
kunne, finne råd eller utveg til
Døme
- det torer vel hende;
- han torer kome snart – han kjem vel snart

tortur

substantiv hankjønn

Opphav

frå mellomalderlatin; sjå tort

Tyding og bruk

fysisk eller psykisk mishandling for å tvinge nokon til å tilstå eller liknande
- tortur vart innført i Noreg i 1687 og avskaffa i 1814;
- tortur og politisk undertrykking heng saman
òg i overført tyding: sterk åndeleg pine eller plage
- dette er reine torturen å høyre på

svie

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt sviði

Tyding og bruk

brennande verk;
stikkande smerte
Døme
- det var sterk svie i såret;
- ha svie i andletet;
- kjenne svie for, i brystet – òg: kjenne sjeleleg verk
skade, tap ein har lide
Døme
- få vederlag for tort og svie