Nynorskordboka
tore 3
tora
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum |
|---|---|---|---|
| å toraå tore | torertør | torde | har tort |
| perfektum partisipp | presens partisipp |
|---|---|
| inkjekjønn | |
| tort + substantiv |
Opphav
norrønt þoraTyding og bruk
- våge, ha mot til
Døme
- ho torer ikkje (å) svare;
- berre kom, om du torer;
- kva vil du, om eg torer spørje?
- refleksivt (jf òg torast):
- (ikkje) tore seg til – (ikkje) ha mot til
- kunne, finne råd eller utveg til
Døme
- det torer vel hende;
- han torer kome snart – han kjem vel snart