Avansert søk

Nynorskordboka 6 oppslagsord

desorientert

adjektiv

Tyding og bruk

i villreie;
forvirra
Døme
- han verka desorientert og fråverande
som har mista retninga;
ættvill
Døme
- på turen vart dei desorienterte av mørkeret

desorientere

desorientera

verb

Opphav

frå fransk

Tyding og bruk

villeie, forville

Døme

desorientere folket

heilt på jordet

Tyding og bruk

heilt desorientert eller uvitande;

Sjå: jorde

jorde 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

same opphav som gjerde (

Tyding og bruk

(inngjerda) stykke dyrka mark

Døme

dei arbeider ute på jordet

Faste uttrykk

heilt på jordet
heilt desorientert eller uvitande

desorientering

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å desorientere eller bli desorientert
Døme
- han har vore offer for desorientering frå motstandarar
det å ikkje vite kor ein er (ofte som følgje av sjukdom eller demens)
Døme
- pasienten kan forville seg på grunn av desorientering og minnesvikt

forvirra

adjektiv

Opphav

perfektum partisipp av forvirre

Tyding og bruk

forfjamsa, fortulla;
usikker (2), desorientert
Døme
- dei var forvirra og usikre;
- eg kjenner meg litt forvirra
rotete, ugrei (1)
Døme
- ei forvirra framstilling