Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

vrang, rang 2

adjektiv

Opphav

norrønt (v)rangr

Tyding og bruk

med innsida ut;
vrengd
Døme
- eine sokken er vrang;
- strikke rett og vrangt, to rette og to vrange (masker)
som ikkje er den rette;
feil (2, galen (5);
urettvis, falsk (2
Døme
- ta vrang frakk i garderoben;
- felle vrange dommar;
- ei vrang underskrift;
- sjå skilnaden på rett og vrangt
- adverb:
  svelgje vrangt
vanskeleg, ugrei, innfløkt
Døme
- kvistete og vrang ved;
- vrangt å lære;
- han stod så vrangt til – ulagleg
om person, dyr, lynne: tverr, sta, einvis, stri (2, styrlaus;
påståeleg, sjølvsikker, skråsikker
Døme
- gjere seg, slå seg vrang
om mekanisk hjelperåd: som ikkje vil verke
Døme
- motoren slo seg vrang

vrangknute, vrangknut, rangknute, rangknut

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

knute som er knytt vrangt;

båg

adjektiv

Opphav

norrønt bágr

Tyding og bruk

uhøveleg, vanskeleg, lei (3
Døme
- eit bågt vêr;
- stå bågt – stå vrangt, bakvendt
om folk: tverr, uvillig, rang (2

balesam

adjektiv

Opphav

av bale og -sam

Tyding og bruk

mødesam, stri (, 4);

Døme

eit vrangt og balesamt liv