Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
15 treff

Nynorskordboka 15 oppslagsord

munnfull

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

så mykje mat eller drikke som ein kan ta i munnen på éin gong
Døme
  • ein munnfull mat
Artikkelside

munn

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt munnr, muðr

Tyding og bruk

  1. leppene og opninga mellom dei;
    Døme
    • ha liten munn;
    • sove med open munn;
    • sleikje seg om munnen;
    • snakke med mat i munnen
  2. munn (1) som talereiskap
    Døme
    • hald munn!
    • lese på munnen;
    • vere grov i munnen;
    • passe munnen sin;
    • alle snakka i munnen på kvarandre;
    • det ordet vil eg ikkje ta i munnen;
    • munnen står ikkje på henne
  3. person som ein livnærer
    Døme
    • ha mange munnar å mette

Faste uttrykk

  • bruke munn
    skjenne
    • dei er sinte og bruker munn
  • gå frå munn til munn
    bli fortald frå den eine til den andre
  • lage munnen etter matsekken
    ikkje forbruke meir enn ein har råd til;
    setje tæring etter næring
  • leggje orda i munnen på nokon
    påverke nokon til å svare slik ein ønskjer
  • lese på munnen
    skjøne tale ut frå rørslene på munnen hos den talande
  • leve frå hand til munn
    leve på ein måte så ein berre så vidt har nok til å klare seg
  • miste munn og mæle
    bli stum;
    ikkje få fram eit ord
  • slå seg sjølv på munnen
    motseie seg sjølv
  • snakke etter munnen
    jatte med
  • stoppe munnen på
    få til å teie
  • stor i munnen
    skrytande, brautande
    • ho har vore for stor i munnen på folkemøtet
  • ta bladet frå munnen
    snakke rett ut;
    seie klart frå
  • ta munnen for full
    love meir enn ein kan halde;
    ta for sterkt i
  • ta ordet ut av munnen på
    kome nokon i forkjøpet med å seie noko
Artikkelside

bite

bita

verb

Opphav

norrønt bíta

Tyding og bruk

  1. setje tennene (eller tilsvarande harde munndelar) i (noko)
    Døme
    • hunden beit han;
    • bite av ein munnfull av kaka;
    • bli biten av eit insekt;
    • ho beit ein bit av eplet
  2. lage (noko) eller nå eit resultat med å bite (1)
    Døme
    • bite hol i noko
  3. om fisk: ta agnet
    Døme
    • fisken bit godt
  4. om kvass reiskap: ha evne til å skjere, hogge
    Døme
    • kniven bit godt
  5. valde smerte
    Døme
    • kulda bit i andletet

Faste uttrykk

  • bite frå seg
    forsvare seg (med kvasse ord)
  • bite hovudet av skamma
    undertrykkje skamkjensla
  • bite i det sure eplet
    finne seg i noko ein ikkje liker
  • bite i graset
    tole nederlag;
    tape (2, 2)
  • bite i hop tennene
    ta seg saman;
    halde ut
    • han beit i hop tennene og arbeidde så sveitten draup av han
  • bite i seg
    ikkje la seg merke med (ei kjensle);
    finne seg i (ei krenking) utan å ta til motmæle
    • desse påstandane måtte ho bite i seg
  • bite på
    • la seg narre;
      tru på
      • dei beit på tilbodet
    • ha innverknad på;
      verke
      • alderen bit ikkje på han
  • bite seg fast
    setje seg fast;
    bli verande
    • arbeidsløysa fekk bite seg fast;
    • smertene bit seg fast i kroppen
  • bite seg merke i
    feste seg nøye ved (noko)
    • han beit seg merke i ei setning i sakspapira
  • noko å bite i
    mat;
    jamfør biteti
    • kaffi og noko å bite i
Artikkelside

bit 2

substantiv hankjønn

Opphav

av bite

Tyding og bruk

  1. Døme
    • han smakte ikkje ein bit
  2. lite stykke, bete (2, 3)
    Døme
    • eit puslespel med mange små bitar
  3. særleg i bunden form: del av eit større heile
    Døme
    • det blir meirarbeid, men vi skal greie den biten

Faste uttrykk

  • bit for bit
    den eine delen etter den andre;
    stykke for stykke
    • området blir bygd ut bit for bit
  • rubbel og bit
    alt i hop;
    rubb og stubb
    • dei tok rubbel og bit
Artikkelside

tyggje 1, tygge 1

substantiv hokjønn

Opphav

av tyggje (2

Tyding og bruk

  1. munn (1), munnparti
    Døme
    • få seg ein på tyggja
Artikkelside

sup

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt súpr; av supe (2

Tyding og bruk

munnfull med drikke eller skeimat;
Døme
  • ta ein sup av flaska
Artikkelside

svelg 1

substantiv hankjønn

Opphav

av svelgje

Tyding og bruk

munnfull med drikke som ein svelgjer på éin gong;
Døme
  • ein svelg kaffi
Artikkelside

snaps

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk eller tysk ‘munnfull, slurk’; samanheng med snappe

Tyding og bruk

Døme
  • drikke øl og snaps
Artikkelside

slurk

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. munnfull med drikke som ein svelgjer på éin gong;
    Døme
    • ta ein slurk av kaffien
  2. skvett (2) med drikke
    Døme
    • drikke opp den siste slurken
Artikkelside

jafs

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

av jafse

Tyding og bruk

  1. Døme
    • ta maten i ein jafs
  2. i overført tyding: stor bit, stort stykke
    Døme
    • kommunen tok ein stor jafs av eigedomen for å lage veg
Artikkelside
Side 1 av 2