Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 35 oppslagsord

konstant 1

substantiv hankjønn

Opphav

av konstant (2

Tyding og bruk

i matematikk og fysikk: storleik som ikkje endrar verdi;
til skilnad frå variabel (1
Døme
  • fysiske konstantar

konstant 2

adjektiv

Opphav

frå latin , av constans; sjå konstans

Tyding og bruk

  1. som ikkje endrar seg;
    fast, jamn
    Døme
    • ei konstant plage;
    • halde temperaturen konstant
  2. brukt som adverb: alltid, stadig
    Døme
    • ho var konstant deprimert

med nasen i

Tyding og bruk

heilt oppslukt av, intenst oppteken med;
Sjå: nase
Døme
  • sitje med nasen i ei avis;
  • han går konstant med nasen i mobilen

jamt og trutt

Tyding og bruk

utan avbrot;
stadig, konstant;
Sjå: jamn, trutt
Døme
  • utgiftene stig jamt og trutt

geometrisk rekkje

Tyding og bruk

talrekkje der kvotienten mellom kvart ledd og leddet føreåt er konstant, til dømes 3, 6, 12, 24;
til skilnad frå aritmetisk rekkje;

denotativ tyding

Tyding og bruk

konstant og nøytral tyding;
Sjå: denotativ

nullvekst

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

konstant nivå i til dømes produksjon og energibruk i eit samfunn;

berebølgje, berebylgje, berebølge

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

høgfrekvente svingingar som går ut frå antenna på ein radiosendar;
konstant elektrisk bølgje

invariant 1

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør in- og variant

Tyding og bruk

uforanderleg storleik;

nullvokster

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

konstant nivå i til dømes produksjon og energibruk i eit samfunn;