Nynorskordboka
rekkje 1, rekke 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei rekke | rekka | rekker | rekkene |
| ei rekkje | rekkja | rekkjer | rekkjene |
Opphav
samanheng med rekkje (3Tyding og bruk
- ordna gruppe av like eller liknande einingar;
Døme
- stå oppstilt på rekkje;
- lange rekkjer med bilar;
- oppgåva føydde seg inn i rekkja av utfordringar
- som etterledd i ord som
- arverekkje
- husrekkje
- tankerekkje
- årrekkje
- i biologi: gruppe av dyre- eller plantearter med visse fellestrekk og som femner om fleire klasser (1
Døme
- virveldyr og leddyr er ulike rekkjer
- i matematikk: talrekkje med visse storleiksskilnader mellom ledda
Faste uttrykk
- aritmetisk rekkjetalrekkje der differansen mellom to ledd som følgjer etter kvarandre, alltid er den same, til dømes 3, 6, 9, 12;
til skilnad frå geometrisk rekkje - ei rekkjemange;
ein heil del- kome med ei rekkje innvendingar
- geometrisk rekkjetalrekkje der kvotienten mellom kvart ledd og leddet føreåt er konstant, til dømes 3, 6, 12, 24;
til skilnad frå aritmetisk rekkje - i første rekkjeførst og fremst
- i/på rekkje og radetter eller ved sida av kvarandre
- elevane sit på rekkje og rad;
- nye prosjekt kom i rad og rekkje
- kome i andre rekkjeikkje vere like viktig som noko anna