Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 23 oppslagsord

gjeng

substantiv hankjønn

Opphav

av engelsk gang

Tyding og bruk

  1. gruppe arbeidarar som er saman om eit arbeid;
  2. gruppe personar som held saman;
    Døme
    • vere med i gjengen;
    • den faste gjengen;
    • ein gjeng med ungdomar
  3. gruppe som driv med kriminalitet eller annan lyssky verksemd;

gjenge 2

gjenga

verb

Tyding og bruk

lage gjenge (1, 2) (på)
Døme
  • gjenge opp eit røyr;
  • bolten er dårleg gjenga

lettliva

adjektiv

Opphav

jamfør liv

Tyding og bruk

  1. som er glad og lett til sinns;
    Døme
    • ein lettliva gjeng med ungdomar

kule 2

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt kúla ‘kul, hevelse’

Tyding og bruk

  1. rund utvekst på tre
  2. Døme
    • ei hard kule
  3. Døme
    • heile kula
  4. omgang i spel
    Døme
    • ei kule poker
  5. varp, storfangst
    Døme
    • ei heil kule

Faste uttrykk

  • gå ei kule varmt
    bli ein oppheita situasjon;
    kome til ein konfrontasjon med høg temperatur
    • når det vart for mykje stress, kunne det gå ei kule varmt

gutegjeng

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

gjeng av gutar
Døme
  • gutegjengen gjekk på vidaregåande saman;
  • to gutegjengar barka saman

sleng 2

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

dødsgjeng

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

gjeng (2) eller gruppe som driv med farefulle oppdrag eller kriminell verksemd
Døme
  • bli drepen av ein dødsgjeng;
  • ein dødsgjeng av fengselsbetjentar slo raskt ned opprøret

bande 1

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk, eller italiensk; opphavleg frå germansk ‘flokk under felles banner’

Tyding og bruk

  1. kriminell gjeng (3)
    Døme
    • ein bande av forbrytarar
  2. Døme
    • be heile banden til middag

kameratgjeng

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

gjeng med kameratar

lossegjeng

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

gjeng (1) sam arbeider med å losse (1) eit skip;
jamfør lastegjeng