Artikkelside

Nynorskordboka

flokk

substantiv hankjønn
Bøyningstabell for dette substantivet
eintalfleirtal
ubunden formbunden formubunden formbunden form
ein flokkflokkenflokkarflokkane

Opphav

norrønt flokkr; samanheng med fly (10 , opphavleg ‘flygande sverm’

Tyding og bruk

  1. samling av dyr eller menneske;
    Døme
    • treffe ein flokk sauer på fjellet;
    • flokken løyste seg opp;
    • samle seg i store flokkar
  2. gruppe der medlemene er tilhengjarar av same idé eller person;
    Døme
    • Hansen og flokken hans
  3. norrønt skaldekvad utan stev (1);
    til skilnad frå dråpe (1

Faste uttrykk

  • i flokk og følgje
    mange saman, i ein hop; i store mengder
  • i flokk
    i større mengder;
    saman
    • reise i flokk
  • lyfte i flokk
    gjere ei oppgåve saman;
    dele ei byrd