Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 8 oppslagsord

knuvle

knuvla

verb

Opphav

av knue (2

Tyding og bruk

  1. klemme hendene kraftig mot eller om noko;
    Døme
    • ho knuvla papiret til ein ball
  2. puffe, støyte;

knoke, knok

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør norrønt knoka ‘slå (med knokane)’ og knue

Tyding og bruk

  1. framståande del av skjelett;
    runda framspring på bein
  2. Døme
    • koke suppe på knokar

knoge

knoga

verb

Opphav

av svensk knoga; samanheng med knue (2

Tyding og bruk

knog

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå svensk; samanheng med knue (1

Tyding og bruk

knusle

knusla

verb

Opphav

av knuse med eldre tyding ‘knue, gni’

Tyding og bruk

vere gjerrig eller knipen
Døme
  • knusle med betalinga

knue 2

knua

verb

Opphav

norrønt knýja

Tyding og bruk

støyte med knuane (1;
klemme hendene kraftig mot eller om noko;
jamfør knuande
Døme
  • knue deigen;
  • ho knua nevane i kvarandre

knulle

knulla

verb

Opphav

jamfør knue (2; truleg samanheng med norrønt knylla ‘banke’

Tyding og bruk

ha samlege (med)

fingerknue

substantiv hankjønn

Tyding og bruk