Avansert søk

13 treff

Bokmålsordboka 1 oppslagsord

vriding, vriing

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Betydning og bruk

det å vri

Nynorskordboka 12 oppslagsord

vriding

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å vri (2

lengdeakse

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

akse som går etter lengderetninga av noko
Døme
  • flyet gjer ei heil vriding om lengdeaksen sin

keik 1

substantiv hankjønn

Opphav

av keik (2

Tyding og bruk

kink

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med kank

Tyding og bruk

  1. liten bøyg eller lita vriding
    Døme
    • gjere ein kink med hovudet
  2. brå smerte i rygg eller nakke
    Døme
    • få kink i ryggen

vri 1

substantiv hankjønn

Opphav

av vri (2

Tyding og bruk

  1. ringvokster, kvervel i ved
    Døme
    • ei fjøl med vri;
    • lage ein vri av eit vidjeband
  2. i overført tyding: ny (og tiltalande) form
    Døme
    • ein salsframstøyt med ein ny vri;
    • gjere ein vrifinne ein lur måte å løyse ei (vanskeleg) oppgåve på
  3. ikt, verk (av trolldom)
    Døme
    • verk og vri
  4. kortspel der ein kan vri spelet frå ein farge til ein annan etter visse reglar

vikle 2

vikla

verb

Opphav

truleg av vike (1; med innverknad frå vrikke

Tyding og bruk

skade (ein lem) med vriding;

vikl

substantiv inkjekjønn

Opphav

av vikle (2

Tyding og bruk

torsjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk; av latin torquere ‘vri’

Tyding og bruk

i fysikk: vriding

snur

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt snúðr; same opphav som snu (1

Tyding og bruk

slynging, tvinning, vriding rundt eller på noko
Døme
  • få snur på fiskesnøret

snar 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

av snare (2

Tyding og bruk

  1. Døme
    • det har kome snar på tråden
  2. skogholt, snipp av ein skog
    Døme
    • skogsnar;
    • fuglane kvitra inne i snaret