Avansert søk

49 treff

Bokmålsordboka 19 oppslagsord

planet

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt planéta; fra gresk ‘vandrer’

Betydning og bruk

  1. himmellegeme som går rundt en stjerne og får lys fra den
  2. Eksempel
    • få en ball midt i planeten

plane

verb

Opphav

fra engelsk

Betydning og bruk

bli løftet delvis opp av vannet;
skli på vannflate
Eksempel
  • racerbåten planer;
  • på regnvåt vei kan biler med slitte dekk plane

plan 2

substantiv intetkjønn

Opphav

gjennom tysk, fra latin; jamfør plan (3

Betydning og bruk

  1. (tenkt) flate, ofte vannrett
  2. Eksempel
    • rommene ligger i samme plan;
    • et veikryss i to plan
  3. Eksempel
    • diskusjonen lå på et høyt plan

måne

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt máni

Betydning og bruk

  1. himmellegeme som går i bane omkring en planet;
    Eksempel
    • jorda har én måne, mens Jupiter har tretten
  2. måne (1) som går omkring jorda, og som er mer eller mindre synlig på himmelen
    Eksempel
    • månen har en middelavstand på 384 402 km fra jorda;
    • månen er i ne;
    • voksende måne
  3. noe som minner om månen, særlig skallet flekk på hodet
    Eksempel
    • begynnende måne;
    • han har begynt å få måne

Faste uttrykk

  • mannen i månen
    menneskelignende figur som en synes en kan se på måneoverflaten
  • se ut som en har falt ned fra månen
    se svært forundret ut
  • tegn i sol og måne
    tegn som tyder på at noe kommer til å hende

omløpshastighet

substantiv hankjønn eller hunkjønn

Betydning og bruk

hastighet som for eksempel en planet har i omløpet sitt

Tellus

egennavn

Opphav

navn på romersk fruktbarhetsgudinne

Betydning og bruk

astronomisk betegnelse på jorda som planet

organisk

adjektiv

Opphav

fra gresk; jamfør organ

Betydning og bruk

  1. som hører til dyre- eller planteriket;
    Eksempel
    • organisk avfall;
    • en planet uten organisk liv
  2. i kjemi: som inneholder karbonforbindelser;
    Eksempel
    • organisk kjemi
  3. i medisin: som gjelder et organ (1) i kroppen
    Eksempel
    • organisk sykdom
  4. som er en harmonisk og naturlig del av en større helhet
    Eksempel
    • forfatterskapet danner et organisk hele

satellitt

substantiv hankjønn

Opphav

fra latin ‘vaktpost, drabant’

Betydning og bruk

  1. himmellegeme som går i bane rundt en planet;
    Eksempel
    • månen er en satellitt til jorda
  2. objekt som er plassert i bane rundt et himmellegeme;
    Eksempel
    • amerikanerne skjøt opp en ny satellitt i går;
    • kringkasting via satellitt
  3. enhet eller geografisk område som er styrt av andre
    Eksempel
    • fordele arbeidplasser mellom en sentral i Oslo og en satellitt et annet sted

klode

substantiv hankjønn

Opphav

av lavtysk klot ‘klump’

Betydning og bruk

  1. Eksempel
    • en liten klode i universet
  2. i bestemt form: planeten menneskene bor på;
    planeten Tellus, jordkloden
    Eksempel
    • navnet er kjent over hele kloden

drabant

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom lavtysk; fra tsjekkisk

Betydning og bruk

  1. om eldre forhold: livvakt hos en fyrste
  2. måne til en planet;

Nynorskordboka 30 oppslagsord

planet

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt planéta; frå gresk ‘vandrar’

Tyding og bruk

  1. himmellekam som går i fast bane rundt ei stjerne og får lys frå henne
  2. Døme
    • få eit slag midt i planeten

plan 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

gjennom tysk, frå latin; jamfør plan (3

Tyding og bruk

  1. (tenkt) flate, ofte vassrett
  2. Døme
    • romma ligg i same planet;
    • eit vegkryss i to plan
  3. Døme
    • ordskiftet ligg på eit høgt plan

usett

adjektiv

Tyding og bruk

som ikkje har vorte sett, oppdaga eller undersøkt
  • bruk samsvarsbøying framfor eit substantiv:
    • ein tidlegare usett planet;
    • det usette landskapet
  • bruk ubøygd form etter eit usjølvstendig verb:
    • landskapet var tidlegare usett;
    • desse planetane har vore usett fram til no
  • brukt som adverb:
    • kjøpe hus usett;
    • kome seg usett inn i bygget

ytre 2

adjektiv

Opphav

norrønt ýtri; jamfør ytst

Tyding og bruk

  1. som er eller ligg lengst ute
    Døme
    • rive av det ytre bordlaget;
    • i dei ytre byområda;
    • det ytre verdsromet
  2. som ligg nærmare havet eller kysten
    Døme
    • dei ytre delane av Vestlandet;
    • i ytre strøk av Lofoten
  3. om angrepsspelar i fotball: som står lengst til høgre eller venstre side av bana
    Døme
    • spele ytre venstre
  4. som gjeld overflate eller utsjånad;
    Døme
    • eit ytre sår;
    • ytre former;
    • mange legg lite vekt på slike ytre ting;
    • på det ytre planet
  5. som kjem eller verkar utanfrå
    Døme
    • ytre påverknad;
    • ei ytre årsak;
    • ytre krefter;
    • ytre fiendar
  6. som er lengst ute til høgre eller venstre i politikken
    Døme
    • vere på ytre høgre fløy

Faste uttrykk

  • i det ytre
    å sjå til;
    tilsynelatande
    • i det ytre ein hyggjeleg mann

vindskeiv 1

adjektiv

Tyding og bruk

    • ein vindskeiv planke
  1. i matematikk:

Faste uttrykk

  • vindskeive linjer
    i geometri: rette linjer som ikkje ligg i det same planet (2

måne

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt máni

Tyding og bruk

  1. himmellekam som går i bane omkring ein planet;
    Døme
    • jorda har éin måne, mens Jupiter har tretten
  2. måne (1) som går omkring jorda, og som er meir eller mindre synleg på himmelen
    Døme
    • månen er i ne;
    • veksande måne;
    • månen står opp om kvelden
  3. noko som minner om månen, særleg skalla flekk på hovudet
    Døme
    • han har fått måne

Faste uttrykk

  • mannen i månen
    menneskeliknande figur som ein synest ein kan sjå på måneoverflata
  • sjå ut som ein har dotte ned frå månen
    sjå svært forundra ut
  • teikn i sol og måne
    teikn som tyder på at noko kjem til å hende

topp-plan, topplan

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

Døme
  • alt er avgjort på topp-planet;
  • eit møte på topp-planet;
  • idrett, kunst på topp-planet

vindskeive linjer

Tyding og bruk

linjer som korkje skjer kvarandre eller ligg i same planet;
Sjå: vindskeiv

inklinasjon

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin , av inclinare; jamfør inklinere

Tyding og bruk

  1. i astronomi: vinkel mellom bana (1 til ein planet og jordbana
  2. i geofysikk: vinkel mellom magnetfeltet til jorda og horisontalplanet

ekliptikk

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom latin; frå gresk ekleiptikos

Tyding og bruk

i bunden form eintal: bana sola følgjer over himmelen i løpet av eit år, sett frå jorda;
skjeringslinje mellom planet til jordbana og himmelkula