Avansert søk

Vanleg søk

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 8 oppslagsord

kjettar

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk ketter; av gresk katharos ‘rein’, utnamn på tilhengjar av manikeisk sekt i mellomalderen

Tyding og bruk

person med meiningar som er i strid med dei som kyrkja lærer;
vranglærar, heretikar
person med avvikande meiningar som blir sterkt fordømde

Artikkelside

vranglærar, ranglærar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

person som forkynner ei lære (, 3) som er i strid med den godkjende læra;

kjettar (1)

Artikkelside

kjettarbål

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

om eldre forhold: bål som ein kjettar (1) vart brend på

Artikkelside

kjettartanke

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

avvikande meining som blir sterkt fordømd;

jamfør kjettar (2)

Artikkelside

kjetteri

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå lågtysk; jamfør kjettar

Tyding og bruk

lære som strir mot ei offisiell religiøs truslære;
vranglære, heresi, kjettarskap
i overført tyding: synsmåte som bryt med hevdvunne meiningar og skaper harme og fordøming

Artikkelside

forvende

forvenda

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

forføre, forville, forderve
Døme
- forvende hugen;
- ein forvend kjettar
forfalske, forvanske, vrengje (2
Døme
- forvende røysta, teksta, læra;
- forvend – òg: bakvend, forgjord

Artikkelside

forkjetre

forkjetra

verb

Opphav

frå tysk opphavleg ‘erklære som kjettar’; av for- ( og kjettar

Tyding og bruk

stemple som kjettersk, urett eller dårleg;

ta avstand frå

Døme

ei lære som mange vil forkjetre i dag

brukt som adjektiv
- eit forkjetra omgrep

Artikkelside

heretikar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kjettar, vranglærar

Artikkelside