sak
substantiv hokjønn
Opphav
norrønt sǫk; samanheng med søkje (1Tyding og bruk
- i jus: tvistemål som er til rettsleg førehaving;
Døme
- føre sak mot nokon;
- saka er oppe til doms
- noko som vedkjem eller ligg på (til) einkvan;
Døme
- dette er ei sak mellom oss to;
- kommunestyret handsama femten saker;
- saka er avgjord;
- sikker i si sak – trygg på at ein har rett;
- det kjem ikkje saka ved;
- gjere sams sak med;
- ei sak for seg – noko som skal handsamast sjølvstendig;
- setje seg inn i saka;
- ta opp ei sak i spørjetimen;
- gå rett på sak – snakke beint ut om noko;
- halde seg til saka
Døme
- fråhaldssak;
- målsak;
- stø ei god sak;
- det blir mi sak;
- bland deg ikkje opp i mine saker;
- gjere sakene sine bra
- òg i samansetningar som
- det eigenlege, verkelege tilhøvet
Døme
- saka er den at …;
- det er det som er saka!
Faste uttrykk
- sterke sakeralkohol
- søte sakerslikkeri