Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 53 oppslagsord

råke 3

råka

verb

Opphav

av lågtysk raken ‘nå, ramme’

Tyding og bruk

  1. kome borti;
    nå målet;
    jamfør råkande
    Døme
    • skotet råka henne i aksla
  2. utsetje for skaldeleg eller lei påverknad;
    Døme
    • ho vart råka av alvorleg sjukdom
  3. Døme
    • vi råka kjenningar

Faste uttrykk

  • råke på
    støyte på;
    kome over
    • eg råka på naboen på butikken
  • råke til
    slumpe til
    • eg råka til å finne akkurat det eg leitte etter
  • råke ut for
    kome ut for
    • dei har råka ut for eit uhell

råke 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt hráki

Tyding og bruk

væske eller spytt i munnen

råke 2

substantiv hokjønn

Opphav

lydord

Tyding og bruk

fugl med vakre fargar av familien Coraciidae, som særleg lever i tropane

få ram på

Tyding og bruk

vinne over;
råke, ramme;
Sjå: ram

kome ut å køyre

Tyding og bruk

råke ut i vanskar;
Sjå: køyre

råke til

Tyding og bruk

slumpe til, hende;
Sjå: råke

råke på

Tyding og bruk

støyte på; finne, kome over; kome på, hugse;
Sjå: råke

trakke nokon på liktåa

Tyding og bruk

råke nokon på eit ømt punkt;
Sjå: liktå

gå ut over

Tyding og bruk

råke (nokon), verke på, få følgjer for;
Sjå:

trø nokon på tærne

Tyding og bruk

kome for nær innpå einemerka eller rettane (til nokon), råke på ømme punkt, støyte, fornærme, krenkje, plage;
Sjå: