Nynorskordboka
smitte 3
smitta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å smittaå smitte | smittar | smitta | har smitta | smitt!smitta!smitte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| smitta + substantiv | smitta + substantiv | den/det smitta + substantiv | smitta + substantiv | smittande |
Opphav
frå lågtysk ‘skitne til’Tyding og bruk
- gjere sjuk på grunn av smitte (2, 2)
Døme
- han smitta heile familien med hosten sin;
- bli smitta av tuberkulose
Døme
- bli smitta av religiøs fanatisme
- brukt som adjektiv:
- ha ein smittande lått;
- smittande rytmar
- farge av;setje flekker
Døme
- målinga smittar av