Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

segne 1

segna

verb

Tyding og bruk

fortelje, særleg gamle segner

segne 2

segna

verb

Opphav

norrønt signa, av siga ‘sige’

Tyding og bruk

sige saman;

falle

Døme

segne om av heteslag;
golvet segna under vekta av bøkene

segneferdig

adjektiv

Tyding og bruk

nær ved å segne (;

heilt utsliten (2)

Døme

ho var segneferdig av svolt

søkke 2

søkka

verb

Opphav

norrønt søkkva

Tyding og bruk

sige eller gli nedetter
Døme
- båtane støytte i hop og sokk;
- sola sokk i havet;
- grumset søkk ned på botnen;
- hjula sokk ned i gjørma;
- snøen søkk i hop
bli lågare
Døme
- prisane søkk;
- talet på medlemer har sokke
- brukt som adjektiv:
  søkkande elevtal
segne (2
Døme
- søkke saman;
- søkke i kne
gli inn eller trengje seg djupt inn
Døme
- øksa sokk godt inn i treleggen
gje ein dump, kjøvd lyd
Døme
- han gjekk i bakken så det sokk;
- det sokk i heile huset av smellen
gje eit rykk
Døme
- det sokk i henne da ho høyrde det

Faste uttrykk

vere som sokken i jorda
vere heilt borte
sykkelen er som sokken i jorda

stupe

stupa

verb

Opphav

norrønt stúpa ‘stå i vêret’; samanheng med stuv

Tyding og bruk

kaste eller styrte (seg) (med hovudet føre)
Døme
- kaste kleda og stupe i sjøen;
- stupe frå timeteren;
- hauken stuper rett ned på byttet;
- jagarflya stupte ned frå 5000 meters høgd
falle framover
Døme
- stupe så lang ein er
segne fordi ein er utsliten
Døme
- drive på til ein stuper
gå rett ned i
Døme
- fjellet stupte i sjøen

Faste uttrykk

stupe kråke
rulle rundt (med hovudet eller framparten først);
slå kollbytte (1)
stupe uti
våge å begynne med
han tok over butikken og stupte uti det