Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 47 oppslagsord

ferdig

adjektiv

Opphav

norrønt ferðugr; truleg påverka av lågtysk verdich med opphavleg tyding ‘klar til ferd’

Tyding og bruk

  1. som er avslutta, tillaga, fullført eller i stand
    Døme
    • huset er ferdig;
    • gjere ferdig julebaksten;
    • bli ferdig med leksene
    • brukt som adverb
      • ei ferdig etterforska sak
  2. Døme
    • eg er ferdig til å fare;
    • ferdig til strid;
    • klar, ferdig, gå!
  3. ikkje lenger kvalifisert, aktuell eller brukande;
    Døme
    • han er ferdig som politikar;
    • sykkelen er ferdig for godt
  4. Døme
    • vere heilt ferdig etter turen
  5. som er nær ved eller på nippet
    Døme
    • ferdig til å sprekke

Faste uttrykk

  • fiks ferdig
    heilt ferdig eller budd;
    klar
    • i går kom den nye vaskemaskinen på plass, fiks ferdig til bruk;
    • få middagen levert fiks ferdig på døra
  • vere ferdig med
    ikkje lenger gjere, ha omgang med eller bry seg om;
    ha lagt noko eller nokon bak seg
    • fest og fyll er eg ferdig med!
Artikkelside

farse

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå seinlatin ‘fyll’

Tyding og bruk

  1. hakka eller male kjøt eller fisk, blanda med mjøl og krydder og spedd med mjølk og egg
  2. laussleppt skodespel med situasjonskomikk, forviklingar og liknande
  3. komisk hending;
    Døme
    • møtet vart ein rein farse
Artikkelside

dynefyll

substantiv inkjekjønn eller hokjønn

Opphav

av dyne (1

Tyding og bruk

dun, fjører eller liknande til fyll (2 i dyner (1
Døme
  • bruke gåsedun til dynefyll
Artikkelside

drukkenskap

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. det å vere avhengig av alkohol;
    Døme
    • livet hans var prega av drukkenskap og elende
  2. stort inntak av alkohol;
    Døme
    • få bot for drukkenskap
Artikkelside

blautkake

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

lagdelt kake fylt med krem eller anna fyll;
Artikkelside

beinlaus

adjektiv

Tyding og bruk

  1. Døme
    • beinlaust kjøt
  2. som ikkje har bein (1, 4)
    Døme
    • ein beinlaus krigsveteran

Faste uttrykk

  • beinlause fuglar
    matrett av kjøtdeig med fyll
  • Even beinlaus
    vinden
    • han Even beinlaus opna døra
Artikkelside

arrestere

arrestera

verb

Uttale

aresteˊre

Opphav

gjennom lågtysk, frå gammalfransk arester ‘fasthalde, hindre’; av latin ad ‘til’ og restare ‘bli att’

Tyding og bruk

  1. setje fast, fengsle (1) mellombels (til etterforskinga er ferdig og dommen avsagd)
    Døme
    • arrestere ein mistenkt;
    • bli arrestert for fyll
  2. syne at noko ikkje er rett
    Døme
    • arrestere ein påstand;
    • debattanten vart arrestert av ordstyraren
Artikkelside
Side 5 av 5