Avansert søk

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

Nynorskordboka 4 oppslagsord

torast

verb

Opphav

refleksiv av tore (

Tyding og bruk

tore (, 1), våge (

Døme

dei tordest ikkje gå frampå stupet

tore 2, torne 1

tora, torna

verb

Tyding og bruk

brake, lyde av tore (1
- lyne og tore;
- det torar – det er torevêr
i overført tyding: buldre, skjenne, agitere sterkt
- tore mot regjeringa

tore 3

tora

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt þora

Tyding og bruk

våge, ha mot til
Døme
- ho torer ikkje (å) svare;
- berre kom, om du torer;
- kva vil du, om eg torer spørje?
- refleksivt (jf òg torast):
  (ikkje) tore seg til – (ikkje) ha mot til
kunne, finne råd eller utveg til
Døme
- det torer vel hende;
- han torer kome snart – han kjem vel snart

tore 4

tora

verb

Opphav

norrønt tóra ‘leve på ein ussel måte’

Tyding og bruk

om eld, lys: brenne veikt

Døme

det er berre så mykje at det torar