Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 28 oppslagsord

klappa og klar

Tyding og bruk

fullt ferdig;
heilt avgjord;
Sjå: klappe, klar
Døme
  • alt er klappa og klart til festen
Artikkelside

klapre

klapra

verb

Opphav

av tysk klappern, av klappen ‘klappe’

Tyding og bruk

gje korte, raske smell
Døme
  • klapre på skrivemaskin;
  • klapre med tennene
Artikkelside

klakør

substantiv hankjønn

Opphav

av fransk claqueur, av claquer ‘klappe’

Tyding og bruk

  1. om eldre forhold: person som er leigd til å klappe (i teateret)
  2. i overført tyding: ukritisk tilhengjar
Artikkelside

klaff 1, klaffe 1

substantiv hankjønn

Opphav

av lågtysk klappe, med innverknad frå eldre tysk Klaff ‘spalte, opning’

Tyding og bruk

  1. plate eller lok med hengsler;
    Døme
    • slå opp klaffane på bordet;
    • skatollet har ein klaff til å slå ned
  2. Døme
    • skuve klaffen frå
  3. ventil (1) som opnar og stengjer seg
    Døme
    • klaffane på ein klarinett;
    • han har problem med ein klaff i hjartet
  4. brett eller flik på eit klesplagg
    Døme
    • sy ein klaff over lomma;
    • ei lue med klaffar over øyra
Artikkelside

klappe til

Tyding og bruk

slå hardt (med flat hand);
Sjå: klappe
Døme
  • eg vart så sint at eg klappa til han
Artikkelside

klapp 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt klapp

Tyding og bruk

  1. klaps som gjev frå seg ein smellande, klaskande lyd
    Døme
    • få ein klapp på enden
  2. det å klappe i hendene
    Døme
    • bravorop og klapp
  3. kjærteikn gjort med handa
    Døme
    • få kyss og klapp

Faste uttrykk

  • få klapp på skuldra
    få ros
Artikkelside

kause 2

kausa

verb

Tyding og bruk

kjæle med;
klappe (4), stryke
Døme
  • kause katten
Artikkelside

kjæle

kjæla

verb

Opphav

jamfør kjælen

Tyding og bruk

stryke eller klappe ømt;
Døme
  • kysse og kjæle;
  • han kjæler med hunden;
  • ho kjælte for dei gode minna
Artikkelside

kjærteikne

kjærteikna

verb

Tyding og bruk

røre mildt og kjærleg;
klappe, stryke
Døme
  • kysse og kjærteikne nokon
Artikkelside

kinn

substantiv inkjekjønn

Opphav

norrønt kinn

Tyding og bruk

  1. kvar av dei to sideflatene i andletet
    Døme
    • danse kinn mot kinn;
    • klappe nokon på kinnet;
    • jenta hadde raude kinn;
    • han fekk frisk farge i kinna;
    • kjenne kinna brenne
  2. særleg brukt i stadnamn: bratt fjellside

Faste uttrykk

  • vende det andre kinnet til
    (etter Matt 5,39) ikkje la seg provosere
Artikkelside
Side 2 av 3