Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 9 oppslagsord

mandat

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå latin , av mandare ‘påleggje, gje i oppdrag’

Tyding og bruk

  1. Døme
    • ha mandat til å gjere noko;
    • ha mandat frå styret
  2. arbeidsoppgåve, oppdrag
    Døme
    • nemnda har fått eit vidt mandat
  3. verv som representant i ei folkevald forsamling;
    plass på Stortinget eller liknande
    Døme
    • partiet fekk to nye mandat ved valet
  4. styring, forvalting, overhøgd, særleg over tidlegare koloniar

Faste uttrykk

  • bunde mandat
    standpunkt som er avgjort på førehand
    • dei fekk bunde mandat frå partiet
Artikkelside

mandatfordeling

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

fordeling av mandat (3) mellom dei politiske partia på Stortinget
Artikkelside

bunde mandat

Tyding og bruk

standpunkt som er avgjort på førehand;
Sjå: mandat
Døme
  • dei fekk bunde mandat frå partiet
Artikkelside

mandatar

substantiv hankjønn

Opphav

av mandat

Tyding og bruk

person som har fullmakt til å gjere noko for ein annan
Artikkelside

mandant

substantiv hankjønn

Opphav

av latin , av mandare; jamfør mandat

Tyding og bruk

person som ein annan handlar på vegner av;
Artikkelside

bunden

adjektiv

Opphav

av binde

Tyding og bruk

  1. som må følgje visse reglar, eit visst mønster eller liknande;
    pålagd, forpliktande;
    ikkje fri
    Døme
    • bunde mandat;
    • bunden fullmakt;
    • bunden arbeidstid;
    • dei bundne kostnadene på budsjettet har auka
  2. i språkvitskap, om substantiv og adjektiv: som står i ei form som tener til å individualisere og peike ut som kjend
    Døme
    • «guten» er bunden form eintal av «gut»;
    • dei bundne formene av substantiva
  3. brukt som etterledd i samansetningar

Faste uttrykk

  • bunden form
    stil som følgjer visse faste reglar, særleg med omsyn til rim og rytme
    • Shakespeare skreiv stort sett i bunden form
Artikkelside

utjamningsmandat

substantiv inkjekjønn

Tyding og bruk

mandat (3) til vald forsamling som eit parti får for å jamne ut mishøve mellom røystetal i landet og mandattal per valkrins
Døme
  • Stortinget har 19 utjamningsmandat
Artikkelside

erobre

erobra

verb

Opphav

av tysk erobern, opphavleg ‘få overtaket’

Tyding og bruk

  1. ta over eit geografisk område med fysisk makt;
    Døme
    • erobre ei festning;
    • erobre eit land
  2. vinne makt eller kontroll over noko
    Døme
    • erobre eit mandat;
    • ho erobra førsteplassen;
    • dei største artistane erobrar hitlistene i alle land
  3. få til å elske seg;
    forføre
    Døme
    • ho erobra mange menn;
    • han ynskte å erobre hjartet hennar
Artikkelside

byråkrat

substantiv hankjønn

Opphav

frå fransk; jamfør -krat

Tyding og bruk

representant for byråkratiet
Døme
  • byråkrat med eit tydeleg mandat
Artikkelside