Nynorskordboka
mandat
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit mandat | mandatet | mandat | mandata |
Opphav
frå latin , av mandare ‘påleggje, gje i oppdrag’Tyding og bruk
Døme
- ha mandat til å gjere noko;
- ha mandat frå styret
- arbeidsoppgåve, oppdrag
Døme
- nemnda har fått eit vidt mandat
- verv som representant i ei folkevald forsamling;plass på Stortinget eller liknande
Døme
- partiet fekk to nye mandat ved valet
- styring, forvalting, overhøgd, særleg over tidlegare koloniar
Faste uttrykk
- bunde mandatstandpunkt som er avgjort på førehand
- dei fekk bunde mandat frå partiet