Avansert søk

Nynorskordboka 10 oppslagsord

substantiv hankjønn

av fransk élire ‘velje ut’

dei beste eller fremste i ei gruppe;
tet, topp (2, 5)
Døme
- ein samla elite var på treningsopphald
- - verdselite
samfunnsgruppe som blir rekna for dei førande
Døme
- den kulturelle eliten;
- ein ny økonomisk elite
- - maktelite
  - åndselite

substantiv hankjønn

gruppe av personar innanfor ei idrettsgrein, eit fag eller liknande som høyrer til dei beste i verda;

substantiv hankjønn

lita gruppe som sit med stor makt;

substantiv inkjekjønn

styreform der ein elite har avgjerdsmakta;

til skilnad frå folkestyre

substantiv inkjekjønn

frå engelsk, av latin meritus ‘fortent’ og -krati; samanheng med meritt

samfunn der makt blir fordelt etter teoretisk utdanning og intelligens;
elitestyre;
prestasjonssamfunn
herskande intellektuell elite

substantiv hankjønn

lensstell;
særleg i middelalderen: samfunssystem med store skilnader mellom fattig og rik, der kongen som øvste lensherre ga jord i len (1) til vasallar1
politisk system der makta ligg hos ein elite (2) som ofte har arva posisjonen sin
Døme
- dei jobbar no for å få landet ut av fattigdom og føydalisme