syn
substantiv inkjekjønn eller hokjønn
Opphav
norrønt sýn; same opphav som sjonTyding og bruk
- evne til å sjå;
Døme
- ha godt syn;
- dimmast på synet
- det å sjå, få auge på
Døme
- ved synet av noko;
- få syn for segn – få sjå sjølv at noko verkeleg er slik ein har høyrt;
- for syns skuld – på liksom
- noko som ein ser;
Døme
- det var eit trist syn;
- det var eit syn eg seint vil gløyme
- noko særs eller merkeleg å sjå;
vedunder- ho var så ven at det var eit syn
- særleg femininum: noko som viser seg for det indre auget;
openberring, visjon- store syner openberra seg for henne
- berre femininum fleirtal: sanseville, synkverving, hallusinasjon
- sjå syner
Døme
- ha eit anna syn på saka
- høve til å sjå, sikt (2, 1)
Døme
- det var godt syn i dag
- høve i det heile
- eg ser (meg) ikkje syn med el. på å gjere det