Artikkelside

Nynorskordboka

åsyn

substantiv inkjekjønn eller hokjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
kjønn	eintal		fleirtal
kjønn	ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
hokjønn	ei åsyn	åsyna	åsyner	åsynene
inkjekjønn	eit åsyn	åsynet	åsyn	åsyna

Opphav

norrønt ásýn f; av å ( og syn

Tyding og bruk

det å sjå på;
påsyn;
særleg i religiøst mål:
Døme
- for Guds (Herrens) åsyn – for Guds auge, i Guds påsyn
andlet
Døme
- han var mørk i åsyna;
- stå åsyn til åsyn med ein;
- han såg henne rett i åsyna
- ofte i religiøst mål:
  Herren lyfte sitt åsyn på deg og gjeve deg fred