Avansert søk

Bokmålsordboka 2 oppslagsord

suveren 1

substantiv hankjønn

Uttale

suvereˊn

Opphav

Betydning og bruk

fyrste (1), konge (, 1);

suveren 2

adjektiv

Opphav

fra fransk ‘høyest’

Betydning og bruk

fri, uavhengig
Eksempel
- en suveren stat;
- et folks suverene rettigheter
svært god eller dyktig
Eksempel
- være suveren i en konkurranse;
- han er suveren i engelsk
- brukt som adverb:
  spille helt suverent
fullstendig, absolutt
Eksempel
- med suveren forakt
- brukt som adverb:
  suverent se bort fra reglene

Nynorskordboka 2 oppslagsord

suveren 1

substantiv hankjønn

Uttale

suvereˊn

Opphav

Tyding og bruk

fyrste (, 1), konge (, 1);

suveren 2

adjektiv

Opphav

frå fransk ‘høgast’

Tyding og bruk

fri, sjølvråden, ubunden
Døme
- ein suveren stat
svært god eller dyktig
Døme
- ho er suveren i engelsk;
- vere suveren i ein konkurranse
- brukt som adverb:
  spele heilt suverent
absolutt, fullstendig
Døme
- ei suveren forakt for spelereglane
- brukt som adverb:
  suverent sjå bort frå klagene