Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

revolver

substantiv hankjønn

Opphav

engelsk; av latin revolvere ‘rulle tilbake’

Tyding og bruk

  1. pistol med automatisk omdreiingsmagasin
  2. del av apparat eller maskin som kan snuast rundt (til ulike arbeidsstillingar)
Artikkelside

munning

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

frå tysk; jamfør munne

Tyding og bruk

  1. ytste eller nedste del eller ende, særleg av elv, fjord eller dal;
  2. ytre ende av eit røyr, særleg av løp på skytevåpen
    Døme
    • munninga på ein revolver
Artikkelside

russisk rulett

Tyding og bruk

livsfarleg spel med revolver, der berre eitt (av seks) rom i det roterande magasinet er ladd når ein trekkjer av;
Sjå: russisk
Artikkelside

skytar 2

substantiv hankjønn

Opphav

av skyte

Tyding og bruk

Artikkelside

seksløpar, sekslaupar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

revolver med plass til seks kuler i eit roterande magasin
Artikkelside

russisk 2

adjektiv

Opphav

av russar eller Russland

Tyding og bruk

  1. som gjeld Russland og russarane
  2. (før òg nytta om det) som galdt Sovjetunionen og sovjetborgarane

Faste uttrykk

  • russisk rulett
    livsfarleg spel med revolver, der berre eitt (av seks) rom i det roterande magasinet er ladd når ein trekkjer av
Artikkelside

revolvermann

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. overfallsmann som bruker eller trugar med revolver
  2. særleg i USA: væpna privat vaktmann;
    leigemordar
Artikkelside

revolverdreiebenk

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

dreiebenk med revolver (2)
Artikkelside

revolusjon

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk, frå latin; sjå revolver

Tyding og bruk

rask omvelting, gjennomgripande endring (til skilnad frå evolusjon);
endring i regjeringsforma i eit land, gjord med makt av (grupper i) folket, til skilnad frå statskupp
Døme
  • den russiske revolusjonen;
  • revolusjon i samferdselssektoren
Artikkelside

rette 2

retta

verb

Opphav

norrønt rétta; av rett (3

Tyding og bruk

  1. gjere rett (3, 1), bein;
    strekkje ut
    Døme
    • rette (ut) ein veg;
    • rette ryggen
    • refleksivt:
      • rette seg opp;
      • rette ut, opp
  2. Døme
    • rette fram, opp handa;
    • ho retta meg boka;
    • rette ein revolver mot ein
  3. Døme
    • rette kritikk mot;
    • rette ei takk til
  4. Døme
    • rette seg etter noko
  5. ordne, setje på plass
    Døme
    • rette på slipset
Artikkelside