Gå til hovudinnhald
Tilgjenge
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Vanleg søk
Søkjehjelp
Eitt treff

Nynorskordboka 14 oppslagsord

pakt

substantiv hokjønn

Opphav

gjennom lågtysk; frå latin , av pacisci ‘gjere semje’

Tyding og bruk

(formell) bindande avtale mellom to eller fleire partar, med gjensidige rettar og plikter;
semje;
Døme
  • gjere ei pakt med nokon;
  • inngå ei pakt;
  • det fanst ei pakt mellom søskena

Faste uttrykk

  • i pakt med
    i samsvar med;
    i samklang med;
    på bølgjelengd med
    • leve i pakt med naturen;
    • justere regelverket i pakt med utviklinga
Artikkelside

pakte

pakta

verb

Tyding og bruk

leige gardsbruk eller jordstykke;

Faste uttrykk

  • pakte bort
    leige bort gardsbruk eller jordstykke
Artikkelside

i pakt med

Tyding og bruk

i samsvar med;
i samklang med;
på bølgjelengd med;
Sjå: pakt
Døme
  • leve i pakt med naturen;
  • justere regelverket i pakt med utviklinga
Artikkelside

modernisme

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. retning i kunst, litteratur, arkitektur og musikk som mellom anna ved å eksperimentere med formene legg vinn på å vere i pakt med det aller nyaste i tida
  2. liberal katolsk teologi
Artikkelside

friskyttar

substantiv hankjønn

Opphav

av fri (2

Tyding og bruk

  1. medlem av frikorps
  2. i folketru: person som står i pakt med den vonde og råkar alt han vil skyte på
Artikkelside

ikkjeåtakspakt

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

pakt (1) mellom to eller fleire statar om ikkje å gå til åtak på kvarandre
Artikkelside

forskriftsmessig

adjektiv

Tyding og bruk

i pakt med forskriftene;
Døme
  • forskriftsmessig vedlikehald;
  • i forskriftsmessig stand
Artikkelside

uortodoks

adjektiv

Tyding og bruk

ikkje i pakt med det hevdvunne;
Døme
  • ha uortodokse synspunkt;
  • gjere noko på ein uortodoks måte;
  • skeiserennaren har ein uortodoks stil
Artikkelside

testament 2, testamente 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

same opphav som testament (1 i tyding ‘pakt’ etter gresk frå hebraisk

Tyding og bruk

  1. kvar av dei to delane av Bibelen
    Døme
    • Det gamle og Det nye testamentet – Den gamle og Den nye pakta
  2. bok som inneheld Det nye testamentet (og Salmane);
    Døme
    • få testament til konfirmasjonen
Artikkelside

semje 1

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt semja

Tyding og bruk

  1. det at to eller fleire har vorte samde om noko;
    Døme
    • det var semje om kvaliteten, men ikkje prisen;
    • få til, bryte ei semje
  2. dokument som gjer greie for ei semje (1, 1);
Artikkelside
Side 1 av 2