Nynorskordboka
pakt
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei pakt | pakta | pakter | paktene |
Opphav
gjennom lågtysk; frå latin , av pacisci ‘gjere semje’Tyding og bruk
(formell) bindande avtale mellom to eller fleire partar, med gjensidige rettar og plikter;
semje;
Døme
- gjere ei pakt med nokon;
- inngå ei pakt;
- det fanst ei pakt mellom søskena
- som etterledd i ord som
- dåpspakt
- forsvarspakt
- ikkjeåtakspakt
Faste uttrykk
- i pakt medi samsvar med;
i samklang med;
på bølgjelengd med- leve i pakt med naturen;
- justere regelverket i pakt med utviklinga