Avansert søk

Nynorskordboka 8 oppslagsord

duell

substantiv hankjønn

Opphav

av latin duellum, eldre form av bellum ‘krig’

Tyding og bruk

avtalt våpenkamp mellom to etter visse reglar
Døme
- ein duell på liv og død
i overført tyding: tvikamp, strid (1, konkurranse (1)
Døme
- ein spennande duell;
- duellen mellom to brør

holmgang

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt holmganga f

Tyding og bruk

i norrøn tid: tvikamp som vart utkjempa på ein holme eller eit avgrensa område
i overført tyding: duell
Døme
- partileiarane møttest til holmgang på fjernsynet i går

mann-mot-mann-duell

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

duell mellom to personar

direktesend

adjektiv

Tyding og bruk

overført som direktesending

Døme

ein direktesend pressekonferanse;
ein direktesend kamp frå eliteserien;
dei møttest til direktesend tv-duell

utfordre

utfordra

verb

Opphav

etter lågtysk; tysk

Tyding og bruk

oppmode sterkt (ofte: til å gjere det same som ein sjølv), by ut, eggje

Døme

utfordre ein til duell, kamp;
NN gjev 100 kr og utfordrar andre lærarar

tvikamp

substantiv hankjønn

Opphav

truleg etter tysk

Tyding og bruk

kamp mellom to;

sekundant

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin; av sekundere

Tyding og bruk

medhjelpar og vitne i ein duell;

medhjelpar i ei idrettstevling eller eit ordskifte

Døme

vere lagleiar og sekundant for det norske VM-laget

duellere

duellera

verb

Tyding og bruk

vere med i ein duell

Døme

han vil heller duellere som ein ekte riddar;
duellerer om kven som er raskast