Avansert søk

Nynorskordboka 3 oppslagsord

dubb 1

substantiv hankjønn

Opphav

samanheng med dubbe (

Tyding og bruk

det å sove kort for å kvile;

blund, dupp (, 3)

Døme

få seg ein dubb;
stoppe bilen og ta ein dubb

dubbe 1

dubba

verb

Opphav

Tyding og bruk

nikke (1);
duppe (2, 2) med hovudet
Døme
- sitje og dubbe
ta seg ein kort blund, duppe (2, 3);
sovne, sove
Døme
- ho heldt på å dubbe av att

dubbe 2

dubba

verb

Uttale

dubˊbe; døbˊbe

Opphav

av engelsk dub, kortform av double ‘doble’

Tyding og bruk

forsyne film med lyd og tale på eit anna språk enn det som er innspela i utgangspunktet

Døme

han dubbar alle stemmene i filmen;
filmen vart dubba til italiensk