Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

vinke

vinka

verb

Opphav

frå lågtysk; samanheng med vanke

Tyding og bruk

veive, vifte (2, 1)
Døme
- vinke med handa;
- vinke farvel (med eit lommetørkle);
- vinke på ei drosje;
- vinke til nokon;
- vinke nokon av, vekk
lokke (1
Døme
- ære og vinning vinkar i det fjerne

vitte

vitta

verb

Opphav

Tyding og bruk

veifte, vinke, slå ut med handa

vinkel

substantiv hankjønn

Opphav

frå lågtysk; samanheng med vinke eigenleg ‘bøying’

Tyding og bruk

geometrisk figur som er avgrensa av to rette linjer frå same punktet;
mål for kor mykje den eine av to linjer må svingast om skjeringspunktet før ho fell saman med den andre
Døme
- full vinkel – 360° (400 ^g);
- stump (gag) vinkel – vinkel mellom 90° og 180°;
- dørkarmen er ikkje i vinkel – er ikkje rettvinkla
- til dømes i fotball
  skyte frå (altfor) skrå vinkel
- i overført tyding
  sjå noko frå ulike vinklar – synsvinklar
reiskap til å måle, setje av (rette) vinklar med
Døme
- lausvinkel;
- fast vinkel
- om distinksjonar for sersjantar og (vise)korporalar
  få vinklar
- særleg i fotballmål: kryss (1, 2)
  skotet gjekk heilt opp i vinkelen

Faste uttrykk

bein vinkel
180° (200 ^g) = den rette linja;
like vinkel
konkav vinkel
vinkel mindre enn 180°
konveks vinkel
større enn 180°
rett vinkel
vinkel på 90° (100 ^g)
spiss vinkel
vinkel mindre enn 90°

vink

substantiv inkjekjønn

Opphav

Tyding og bruk

einskild vinkande rørsle
teikn, melding;
vitring
Døme
- hunden lystra det minste vink;
- få eit vink om noko – nyss, tips;
- gje gode råd og vink