Nynorskordboka
vinkel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vinkel | vinkelen | vinklar | vinklane |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med vinke eigenleg ‘bøying’Tyding og bruk
- geometrisk figur som er avgrensa av to rette linjer frå same punktet;mål for kor mykje den eine av to linjer må svingast om skjeringspunktet før ho fell saman med den andre
Døme
- full vinkel – 360° (400 g);
- stump (gag) vinkel – vinkel mellom 90° og 180°;
- dørkarmen er ikkje i vinkel – er ikkje rettvinkla
- til dømes i fotball
- skyte frå (altfor) skrå vinkel
- i overført tyding
- sjå noko frå ulike vinklar – synsvinklar
- reiskap til å måle, setje av (rette) vinklar med
Døme
- lausvinkel;
- fast vinkel
- om distinksjonar for sersjantar og (vise)korporalar
- få vinklar
- særleg i fotballmål: kryss (1, 2)
- skotet gjekk heilt opp i vinkelen
Faste uttrykk
- bein/like vinkelvinkel på 180° = rett linje
- konkav vinkelvinkel mindre enn 180°
- konveks vinkelvinkel større enn 180°
- rett vinkelvinkel på 90°
- spiss vinkel
- vinkel under 90°
- i fotball og handball: utgangspunkt for spark eller kast langt nede mot dødlinja på sida av målet
- skyte ballen frå spiss vinkel