Nynorskordboka
vinkel
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein vinkel | vinkelen | vinklar | vinklane |
Opphav
frå lågtysk; samanheng med vinke, opphavleg ‘bøying’Tyding og bruk
- geometrisk figur som er avgrensa av to rette linjer frå same punktet;opning mellom to rette linjer som skjer kvarandre
- posisjon som ein ser eller gjer noko frå
Døme
- eit knallhardt skot frå skrå vinkel;
- ta biletet frå ein annan vinkel
- i overført tyding: synsvinkel
Døme
- sjå noko frå ulike vinklar
- reiskap til å måle (rette) vinklar med
- kryss (1, 3) (i fotballmål)
Døme
- skotet gjekk heilt opp i vinkelen
- militær distinksjon (2) i form av ein omvend V
Døme
- ein korporal med to vinklar på jakka
Faste uttrykk
- bein/like vinkelvinkel på 180° = rett linje
- i vinkelmed 90° vinkel mellom to delar i ein heilskap
- dørkarmen er ikkje i vinkel;
- stova er bygd i vinkel
- klikke i vinkelmiste fatninga;
bli rasande;
gå frå konsepta - konkav vinkelvinkel mindre enn 180°
- konveks vinkelvinkel større enn 180°
- rett vinkelvinkel på 90°
- spiss vinkel
- vinkel under 90°
- i fotball og handball: utgangspunkt for spark eller kast langt nede mot dødlinja på sida av målet
- skyte ballen frå spiss vinkel
- stump vinkelvinkel mellom 90° og 180°